Φθινοπώριασε απότομα.
Πετάω πουλόβερ και παλτό στο πάτωμα.
Δεν τα θέλω, δε μου χρειάζονται.
Ανοίγω ντουλάπες, συρτάρια, κομοδίνα.
Δε βρίσκω τίποτα.
Στη σοφίτα ένα παράθυρο παλεύει με τον άνεμο.
Κρυώνω.
Ανάβω ένα σχεδόν τελειωμένο κερί.
Ανεβαίνω ξυπόλυτος, τα σκαλιά παγωμένα.
Ψάχνω κάτι να
με ζεστάνει.
Δυο χρυσοχάλκινα φύλλα με προσπερνούν, ξαπλώνουν επάνω σε εκείνο το παλιό μπαούλο.
Το ανοίγω.. κι άλλα φύλλα.
Σκόρπια, κιτρινισμένα, όλα γραμμένα.
Διαβάζω το πρώτο μα δε σταματώ, ένα δεύτερο, ένα τρίτο. Η φλόγα τρεμοπαίζει. Ποίηση..
Δική σου
ποίηση!
Στηριζω το απογυμνομένο μου κορμί πλάι στο ανοιχτό παράθυρο, διαβάζω ένα τελευταίο καθώς σουρουπώνει.
Μερικές
ψιχάλες μου χαϊδεύουν τους κροτάφους, αγκαλιάζω τα φύλλα, το κερί σβήνει μα μέσα μου καίω, θέλω να ρθω να σε βρω και..
Πέφτω
στο υγρό χώμα.
Θ.Κ.
The Poet Acts - Philip Glass

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου